Κυριακή 26 Απριλίου 2020

Aς αλλάζαμε τις λέξεις



Δύσκολο πράγμα τα γηρατειά από μόνα τους, ήρθε τώρα κι αυτός ο ιός να τα κάνει δυσκολότερα. Ακόμα και το να τα ονομάσεις είναι δύσκολο. Πώς να λες τους ανθρώπους που έχουν γεράσει; Γέρος και γριά είναι περίπου απαγορευμένα, ειδικά το γριά μπορεί να εμπίπτει και στη κατηγορία της ύβρης, πρέπει να συμβουλευτεί ποινικολόγο κανείς. Το γιαγιά -παππούς, όσο τρυφερά είναι όταν τα λέει ένα αληθινό εγγόνι τόσο προσβλητικά όταν τα λέει το μη εγγόνι. Μένει το ηλικιωμένος -η, που δεν μπορείς να πεις ότι ακούγεται συμπαθητικό. Όπως και να ονομάσεις τους ανθρώπους άνω των 65, με κάποιο μοιραίο τρόπο θα τους προσβάλεις. Αρνούμαστε τα γηρατειά με κάθε τρόπο πια στις μέρες μας, οι γυναίκες ντυνόμαστε νεανικά, βάφουμε τα μαλλιά μας, οι άντρες φορούν αθλητικά, έχουν και μεγαλύτερη ευκολία γενικά βέβαια με το γήρας αυτοί, άλλη μεγάλη ιστορία.
Κι όμως το γήρας είναι το μεγάλο επίτευγμα του ανθρώπου. Το να ζούμε τόσα χρόνια τόσο πολλοί, αυτό δεν παλεύει να πετύχει η ανθρωπότητα από τότε που υπάρχει; Και  το έχει πετύχει πιο πολύ από ποτέ. Ίσως γι αυτό να μην υπάρχουν ακόμα οι σωστές λέξεις. Οι λέξεις έχουν γεράσει πριν από μας. Εμείς μεγαλώνουμε και μεγαλώνουμε και δεν γερνάμε, πώς να μας πεις γέρους; Κυρίως, πώς να μας πεις γριές, αφού το γριά έρχεται από τους αιώνες που οι ηλικιωμένες γυναίκες δεν απαξιώνονταν απλώς ως μη παραγωγικές αλλά έπρεπε να φορτωθούν κι όλα τα κακά της οικουμένης για να τους συγχωρεθεί η ύπαρξη, αν τους συγχωρούνταν.
Έρχονται στιγμές που αυτό το κενό των λέξεων φτάνουμε να το βιώνουμε εσωτερικά ως υπαρξιακό κενό σκέτο. Ένα μυθιστόρημα του Μάρκαρη ξεκινά με τέσσερεις γριές που αυτοκτονούν για να μη γίνονται βάρος στο ασφαλιστικό σύστημα. Στην πραγματική ζωή δεν άκουσα κανέναν να φτάνει ως εκεί, αλλά το άγχος του βάρους κυνηγά τον καθένα μας με τους πρώτους πόνους στα γόνατα. Βάρος στην κρίση με τις συντάξεις, βάρος και τώρα με το ευάλωτο της ηλικίας. Ζόρικα τα ψυχολογικά των άνω των 65.
Όμως αυτό το νούμερο πόθεν προέκυψε; Αφού οι συντάξεις δίνονται μετά τα 67, γιατί στα 65 να δικαιούμαστε μισό εισιτήριο και την φοβερά προστασία από ιούς με έξτρα αποκλεισμούς; Εκτός από τις λέξεις, να ανακατέψουμε λίγο και τα νούμερα; Τουλάχιστον να βάλουμε όριο τα 70 για το επίσημο γήρας.
Όχι γήρας δηλαδή, αυτό το πράγμα. Καταλάβατε.  


Δεν υπάρχουν σχόλια:

 ΙΔΡΥΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ ΙΚΑ  ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΣΕ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΤΕ  ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Μεγάλα κ...