Πριν χρόνια ταξιδεύοντας στη Γαλλία εντόπισα μια λεπτομέρεια στο τοπίο μετά από προσπάθεια να καταλάβω σε τι διέφερε από το δικό μας: Οι δρόμοι δεν είχαν σκουπίδια και χόρτα στις όχθες τους. Κάτι τόσο απλό που θα έπρεπε να διατηρούμε στην εύφλεκτη Ελλάδα με ευλάβεια, αλλά ανέμελοι δεν προσέχουμε ποτέ. Έκτοτε ταξιδεύοντας στην Ελλάδα κοιτάζω μπας και δω έναν δρόμο καθαρό, για να μη μιλήσουμε για τα σκουπίδια στα δάση.
Είναι οι Γάλλοι καλύτεροι άνθρωποι; Δεν νομίζω. Αλλά φαντάζομαι ότι αν αφήσουν τους δρόμους όπως εμείς θα πληρώσουν πρόστιμο. Κάποιοι το κάνουν, υποχρεωτικά, πολίτες, ο δήμος, αρμόδιοι; Δεν ξέρω. Αν δεν το κάνουν, έχουν συνέπειες πριν καούν.
Όμως, το να λειτουργήσει έτσι το ελληνικό κράτος είναι πιο απίθανο κι από σενάριο επιστημονικής φαντασίας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αντίο κύριε Κώστα
Πρώτη φορά στη ζωή μου κλαίω για θάνατο πολιτικού. Μα μήπως κλαίω για κάτι άλλο, εκείνη την ελπίδα που είχαμε με το Σημίτη πρωθυπουργό ότι ...
-
Είναι η τελευταία του μέρα ως Πρωθυπουργού και τον δείχνει η τηλεόραση να αποχαιρετά τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Χαμογελαστός και ψύχραι... -
Πήρα χτες το απογευματάκι το μετρό. Είχε κόσμο, έμεινα όρθια κι άκουγα έναν καυγά να εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δυο καθημένους σε θέσεις αντι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου