tag:blogger.com,1999:blog-6239741152569739654.post2240490668442463921..comments2024-01-12T00:20:03.542+02:00Comments on Hμερολόγιο οδοστρώματος : Τόσα λυπηρά μαζεμένα Anna Damianidihttp://www.blogger.com/profile/08343581504375850352noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-6239741152569739654.post-24818377421909962092013-02-06T09:59:49.005+02:002013-02-06T09:59:49.005+02:00"...Τόσοι δάσκαλοι και αναλυτές και δημοσιογρ..."...Τόσοι δάσκαλοι και αναλυτές και δημοσιογράφοι και γονείς αφήνουν τα νιάτα να λατρεύουν ήρωες, να νοσταλγούν συγκρούσεις, σε μια ηλικία που το σώμα ασφυκτιά από το συμβιβασμό του πολιτισμού. Ποιητές και τραγουδιστές και καλλιτέχνες υπηρετούν τη λατρεία του απόλυτου, υμνούν την αδιαλλαξία. Είναι τόσο λυπηρή αυτή η κατάσταση, αυτή η φτώχεια της κουλτούρας μας που αναπαράγει εύφλεκτη ύλη...." Εμπνευσμένα λόγια. Πώς κανείς να διαφωνήσει μ' αυτά. Κάποιες ελάχιστες παρατηρήσεις: σε γήπεδο μπάσκετ που ωστόσο όλοι παίζουν ποδόσφαιρο, πόση αξία έχει αν κάποιος αρχίσει να παίζει μπάσκετ; Θέλω να πω πως οι Αγγλοσάξωνες λένε: When in Rome do as the Romans do. Όταν διαπαιδαγωγούμε τα παιδία μας είτε με καθ' υπερβολή ελαστικότητα είτε με ανακρίβειες και εμπάθειες, όταν ανεχόμαστε τις ασχημοσύνες στο όνομα της "ελεύθερης διακίνησης ιδεών", όταν αποδεχόμαστε πτυχία χωρίς αντίκρισμα τότε η φυλή πνέει τα λοίσθια. "Εθνικό οφείλει να είναι το αληθές" προτρέπει ο Ποιητής όμως εμείς εδώ νοθεύσαμε τις έννοιες και πια η συνεννόηση κατέστη προβληματική. Καταλήγω με ένα ερώτημα: Πώς αποκαθαίρεται η κόπρος;Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/04353023674185496729noreply@blogger.com